شاخص‌های شهرستان ورزقان در تمام حوزه‌ها، جهش یافته است
نماینده ورزقان و خاروانا در مجلس شورای اسلامی؛
شاخص‌های شهرستان ورزقان در تمام حوزه‌ها، جهش یافته است
احمد حسن نژاد ارزیل/روزنامه نگار
شهرستان ورزقان علیرغم برخورداری از پتانسیل‌های بالا در بخش‌های متعدد معدنی، کشاورزی و گردشگری، یکی از شهرستان‌های محروم استان آذربایجان‌شرقی است. به طوری که در نیم قرن اخیر بخش اعظم جمعیت آن به شهرهای بزرگ مهاجرت کرده‌اند. در سال‌های اخیر ورزقان، گام‌هایی بلندی در مسیر توسعه برداشته است بگونه‌ای که نماینده این شهرستان در مجلس شورای اسلامی می‌گوید؛ منحنی توسعه شهرستان در دو سال گذشته، صعودی است. آنچه در ذیل می‌آید مشروح گفت وگوی یک ساعته خبرنگار «ایران» با مهندس رضا علیزاده نماینده ادوار هشتم و دهم مجلس شورای اسلامی است. وی دارای مدرک کارشناسی ارشد اقتصاد و نایب رییس کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی است.
آقای مهندس! بفرمایید وضعیت کلی شهرستان ورزقان در حوزه‌های مختلف را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
در دو سال گذشته، فعالیت انجام گرفته در تمام حوزه‌ها چشمگیر است. البته در تایید این ادعا، بزودی آمار و مستندات کاملاقدامات انجام گرفته در حوزه‌های عمران روستایی، معدن، راه، بهداشت، آموزش، تعدد واحدهای تولیدی شهرک صنعتی، تسهیلات بانکی و خدمات‌رسانی در دیگر حوزه‌ها جمع‌آوری و اطلاع‌رسانی خواهد شد تا عملکرد دولت و مسئولین در شهرستان شفاف‌سازی شود.
اگر شاخص‌های متعدد را در سه مقطع 2 ساله در شهرستان بررسی کنیم، در دو سال گذشته شاخص‌ها به شکل قابل ملاحظه‌ای به سمت بهبود حرکت کرده‌اند که این امر ماحصل حمایت مردم، تلاش و فعالیت مسئولان، آرامش و وحدت و همدلی ایجاد شده در شهرستان است. تمام مسئولین کشوری و استانی به این نتیجه رسیده‌اند که با لحاظ شرایط موجود و میانگین‌های استاندارد کشوری، کمبودها درشهرستان ورزقان بیشتر است و این شهرستان در مقایسه با دیگر شهرستان‌ها، بدلیل انباشته شدن محرومیت، نیازمند توجه بیشتر می‌باشد. برهمین اساس، خوشبختانه دولت و مسئولان، مازاد بر سرانه کشور بر شهرستان کمک می‌کنند.
ورزقان یک شهرستان معدنی محسوب می‌شود. وقتی از رشد شاخص‌ها صحبت می‌کنیم باید شاهد اتفاقات مثبت در معادن شهرستان بویژه مجتمع مس سونگون باشیم؟
از سال 92، پروژه‌های توسعه‌ای مجتمع سونگون به بهانه‌های واهی از قبیل تغییر روش، به کلی متوقف و از دور خارج شدند. اما با گذشت 4 سال از مطرح شدن شیوه جایگزین هیدرومتالوژی، هیچ گامی در راستای آغاز عملیات اجرایی پروژه برداشته نشد. این امر نشان داد، طرح روش جایگزین، بهانه‌ای بیش برای توقف پروژه‌های توسعه‌ای سونگون نبوده است. البته بعدها، بررسی‌های کارشناسی و علمی نشان داد، امکان ذوب به روش هیدرومتالوژی در معدن سونگون وجود ندارد و در هیچ جای کره زمین، پروژه ذوب مس در حجم 100 هزار تن به روش هیدرومتالوژی اجرا نشده است و حجم معدود پروژه‌های اجرا شده به این روش، از 5 و 10 هزار تن فراتر نمی‌رود. مهم‌تر از همه با گذشت زمان مشخص شد؛ روش هیدرومتالوژی صرفا در خاک‌های اکسیدی جواب می‌دهد در حالی که خاک مجتمع سونگون، سولفیدی است.
بالاخره بعد از 2 سال دوندگی، دلایل اصلی توقف پروژه مشخص شد و مدیرعامل شرکت ملی صنایع مس ایران اعتراف کرد؛ نمی‌خواستند پروژه توسعه مس سونگون اجرا شود، چرا که با اجرای این پروژه، خوراک و کنسانتره مورد نیاز پروژه‌های ذوب تعریف شده در دیگر نقاط کشور تامین نمی‌شد. با توجه به اتفاقات گذشته باید گفت؛ مشکلات زیست‌محیطی هم بهانه‌ای بیش نیستند چرا که در کشورهایی چون آلمان و فنلاند پروژه‌هایی با چند برابر ظرفیت پروژه ذوب سونگون، در داخل شهرها و دل جنگل‌ها اجرا شده است. حتی در چین برای اینکه ثابت کنند پروژه ذوب هیچگونه اثرات آلاینگی ندارد، در کنار کارخانه یک مجموعه بزرگ مرغداری با ظرفیت تولید میلیون‌ها قطعه مرغ راه‌اندازی کرده‌اند.
یعنی کارخانجات ذوب مس، آلاینده نیستند؟
هر واحد تولیدی بویژه واحدهای صنعتی آلایندگی‌های خاص خود را دارند. اما امروزه علم بقدری پیشرفت کرده که ممانعت از اجرای یک پروژه به خاطر آلایندگی، موضوعیت ندارد. با اجرای سیستم‌های پیشرفته و نصب فیلترهای مدرن می‌توان بزرگترین نگرانی‌های زیست‌محیطی را برطرف کرد. برای تحقق این مهم، نهایتا چند درصد هزینه اجرای پروژه‌ها افزایش می‌یابد. در پروژه ذوب مس سونگون نیز با توجه به اینکه بالاترین استانداردهای زیست‌محیطی روز دنیا لحاظ شده است، بنابراین میزان آلایندگی، ده‌ها برابر کمتر از واحدهای ذوب موجود در اروپا خواهد بود.
بالاخره پروژه‌های توسعه‌ای مجتمع سونگون، چه سرنوشتی پیدا کرده‌اند؟
در اثر فشارهای وارده، مدیران شرکت ملی صنایع مس ایران متقاعد شدند پروژه‌های توسعه‌ای مس احیا شود. چند ماه پیش، قرارداد اجرای پروژه با شرکت «ان پی» چین منعقد و گشایش اعتبار شد. اگر دامنه تحریم‌های 13 آبان شامل این موضوع نشود، استارت اجرای پروژه بزودی زده خواهد شد. در غیر اینصورت راهکارهایی دیگری برای برون رفت از مشکل و آغاز اجرای پروژه اندیشیده شده است.
همچنین در راستای توسعه معدن سونگون، در کنار پروه ذوب، فاز 3 کارخانه کنسانتره و پروژه لیچینگ که قبلاً کلنگ‌زنی شده، عملیاتی خواهند شد.
شهرستان ورزقان در کدام یک از حوزه‌ها، شاهد بیشترین فعالیت‌ها و اقدامات است؟
همچنانکه گفته شد؛ در دو سال اخیر در تمام بخش‌ها و حوزه‌ها، شاخص‌های شهرستان با جهش مواجه شده است، اما فعالیت‌ها در دو حوزه عمران روستایی و راه بسیار ملموس است. هم اکنون از دورافتاده‌ترین روستاهای شهرستان گرفته تا دم دست‌ترین روستاها، همه به کارگاه سازندگی تبدیل شده‌اند. اهالی بعضی روستاها اذعان می‌کنند؛ در یکسال گذشته در حوزه عمران روستایی به اندازه 10 و حتی 20 سال اقدامات مثبت در روستایشان اتفاق افتاده است.
همچنین در حوزه راه، شاهد پیشرفت فیزیکی بالای 50 درصدی بزرگراه خواجه - ورزقان در دو سال گذشته هستیم. پروژه بزرگراه خواجه - ورزقان- خاروانا- نوردوز که سال 89 در مجلس تصویب و عملیات اجرایی آن از سال 90 آغاز شده بود، تا سال 95 فقط حدود 12-10 درصد پیشرفت فیزیکی داشت. اما در دو سال گذشته، پیشرفت پروژه به بالای 50درصد رسیده است که این سرعت پیشرفت برای مردم شهرستان کاملا ملموس است.
با توافقاتی که اخیراً در خصوص قطعات یک و چهار این بزرگراه (خواجه – شالی و ورزقان- آقابابا) با شرکت مس به عمل آمده، این دو قطعه هم بزودی به مناقصه رفته و فعال می‌شوند.
البته در دیگر حوزه‌ها هم، نسبت به گذشته وضعیت بمراتب بهتری داریم. بطور مثال؛ تعداد واحدهایی که در دو سال گذشته در شهرک صنعتی ورزقان مستقر شده و یا در مرحله اخذ پروانه و استقرارند، بشدت افزایش یافته است. مطالعات آبرسانی به 65 روستای شهرستان که به تصویب وزارت نیرو رسیده است، پایان یافته و حتی تامین اعتبار شده است و در یک ماه آینده این پروژه کلنگ‌زنی و عملیات اجرایی آن آغاز خواهد شد.
به عنوان یک تحصیلکرده رشته اقتصاد، دلایل اصلی این جهش را چگونه تبیین می‌کنید؟
حرکت صعودی منحنی توسعه شهرستان در دو سال گذشته نه به وجود معدن مس سونگون مرتبط می‌شود و نه از اقدامات و فعالیت‌های دولت ناشی می‌شود، چرا که معدن سونگون از 20 سال پیش در این شهرستان فعال است و دولت هم در دو سال گذشته با مشکلات مالی و اقتصادی متعددی دست وپنجه نرم می‌کند. بزعم همه فعالان سیاسی و اقتصادی، تنها دلیل جهش شهرستان به مهیا شدن فضای کار در آن برمی‌گردد. در دو سال گذشته، کشمکش و نزاع‌های سیاسی و رخوت و بی‌حالی از شهرستان رخت بسته و مردم و مسئولان شهرستان، برای حل مشکلات همدل و متحد شده‌اند. در حوزه توسعه و آبادانی، شاهد رقابت بین روستاها هستیم و مردم دوشادوش دهیاران و شوراهای اسلامی تلاش می‌کنند. در حقیقت رمز اصلی موفقیت ما این است که روحیه کار و تلاش را در شهرستان ایجاد کرده‌ایم.
پس، هجمه‌های اخیر مخالفان به عملکرد و برنامه‌های شما و دولت در شهرستان از کجا نشأت می‌گیرد؟
شهرستان ورزقان ظرفیت توسعه بالایی دارد و ما هم تمام توان خود را برای به فعلیت رساندن پتانسیل‌ها به کار بسته‌ایم. با این حال، عملکرد خود را ایده‌ال نمی‌دانیم و به عملکرد فعلی بسنده نمی‌کنیم. اما بایستی توجه داشت هجمه مخالفان همیشه بوده و خواهد بود. ما بدون توجه به هجمه و سنگ‌اندازی‌های مخالفان، به مسیر خود ادامه می‌دهیم. در این مسیر، از انتقادات سازنده استقبال می‌کنیم و دست منتقدان و کسانی را که ایرادات و کاستی‌ها ما را بیان می‌کنند، می‌فشاریم.
برنامه‌های شما اغلب صبغه اقتصادی دارند که طرح احداث شهرک صنایع پایین دستی مس هم یکی از آنهاست. اما این طرح به نظر می‌رسد به کل مسکوت مانده است؟
طرح احداث شهرک صنایع پایین دستی مس، نه تنها مسکوت نیست بلکه در خبرهای نویدبخش در این خصوص داریم. محلی که برای احداث این شهرک در نظر گرفته شده بود، در پروسه طراحی و اخذ مجوز با مشکلاتی مواجه شد. بنابراین مکان جدیدی در اراضی روستای علی‌بیگ کندی به مساحت 100 هکتار بدین منظور انتخاب شده است که ارزیابی زیست‌محیطی پروژه پایان یافته و هم اکنون در مرحله تملک قرار دارد. با اتمام تملک، آماده‌سازی شهرک و ایجاد زیرساخت‌ها توسط شرکت شهرک‌های صنعتی استان انجام خواهد گرفت.
شهرک مبل خاروانا چه پروسه‌ای را طی می‌کند؟
در سال‌های گذشته، جلسات متعددی در رابطه با ایجاد شهرک مبل خاروانا با حضور اهالی و فعالان صنعت مبل خاروانا و روستاهای همجوار در شهرهای تهران، ورزقان و خاروانا با برگزار شد و براساس تصمیمات اتخاذ شده، هیات امنای شهرک تشکیل و عضوگیری از بین فعالان انجام شد. اما متاسفانه به دلایل مختلف که خصوصی بودن شهرک یکی از آنهاست، پروسه و روند کاری شهرک به کندی پیش می‌رود. هر چند که با توجه به خصوصی بودن شهرک مبل خاروانا، بایستی خود اعضا و هیأت امنای شهرک، کارها را پیگیری کنند، با اینحال، بارها اعلام کرده‌ام و مجدداً از همین‌جا اعلام می‌دارم؛ هرجا احساس کردید، در مسیر پیشبرد امورات شهرک کاری از دست بنده برمی‌آید، مضایقه نکنید، چرا که معتقدیم راه‌اندازی شهرک مبل می‌تواند نقش مهمی در اشتغالزایی و توسعه بخش خاروانا ایفا کند.
ظاهراً طرح احداث مجتمع پتروشیمی خاروانا هم به بن‌بست خورده است. عملیات اجرایی این طرح چرا علیرغم مکان‌یابی و وجود زیرساخت‌های لازم، آغاز نمی‌شود؟
سال گذشته، مجوزهای لازم از سازمان‌های مربوطه برای تامین زیرساخت‌هایی چون آب، برق و گاز برای احداث پتروشیمی خاروانا اخذ و حتی مکانی برای احداث مجتمع تعیین شد. اما متاسفانه زمین انتخاب شده بعد از طی پروسه‌ای 10 ماهه، بدلیل نزدیکی به منطقه حفاظت شده کمتال و روستای لیلاب جدید نتوانست مجوزات لازم زیست‌محیطی را از سازمان محیط‌زیست اخذ کند. هم اکنون، شرکت مشاور چندین محل جایگزین را در همان محدوده مطالعه می‌کند. در راستای سرعت‌بخشی به روند پروژه، به موازات مطالعه مکان جدید، نظر محیط‌زیست هم اخذ می‌شود.
فاینانسر خارجی پروژه، دو پیشنهاد 85 و 100 درصدی برای تامین سرمایه موردنیاز مجتمع داده است. البته ما در کنار فاینانسر خارجی، راه‌های فرعی دیگری را طی می‌کنیم که مذاکره با صندوق توسعه ملی، سازمان گسترش صنایع، مجموعه‌هایی از شستا و حتی برخی مجتمع‌های پتروشیمی فعال در کشور برای سرمایه‌گذاری در این پروژه از آنجمله است تا چنانچه بدلیل تحریم‌های خارجی حضور سرمایه‌گذار خارجی با مشکل مواجه شود، از سرمایه و توان سرمایه‌گذاران داخلی در راه‌اندازی این مجتمع استفاده شود.
سد حاجیلار به عنوان بزرگترین در دست اجرای بخش خاروانا در چه مرحله‌ای قرار دارد؟
پروژه سد حاجیلار احتمالا ظرف یک ماه آینده تکمیل و افتتاح شود. طرح اولیه این سد، در اواسط دهه 80 بعد از انجام مطالعات، بدلیل محدود بودن اراضی قابل کشت در پایاب سد و نداشتن توجیه اقتصادی از سوی وزارت نیرو رد شده بود. پمپاژ آب به اراضی بالادست پایاب نیز بدلیل ارتفاع بالای آن که بعضا به 300 متر می‌رسید، تقریبا توجیه اقتصادی نداشت. چرا که راندمان تولید و میزان سود در بخش کشاورزی حتی در کشت متراکم بسیار پایین است برای همین شرایط لازم جهت احداث سد برای تامین آب کشاورزی در مقایسه با آب شرب و صنعتی کاملاً متفاوت است. حیاتی بودن آب شرب، تامین آن را به هر قیمتی، توجیه‌پذیر می‌کند. در بخش صنعت نیز بدلیل بالا بودن راندمان تولید، تامین آب موردنیاز با هزینه بالا هم صرفه اقتصادی دارد.
بدنبال این امر، برای رفع مشکل توجیه اقتصادی طرح، قرار شد بخش عمده آب سد به بخش صنعت اختصاص یابد. همچنین بخش کوچکی از آن برای شرب و 10 میلیون مترمکعب نیز برای بخش کشاورزی در نظر گرفته شود. با همین راهکار پیشنهادی، احداث سد حاجیلار توجیه اقتصادی پیدا کرد و عملیات اجرایی‌اش آغاز شد.
با این حساب، نگرانی کشاورزان و صاحبان اراضی حاشیه سد بی‌دلیل نیست؟
کشاورزان منطقه خاروانا، نگرانی‌هایی دارند. آنها معتقدند اگر سد حاجیلار اراضی کشاورزی اطراف سد را تحت آبیاری قرار ندهد، چه فایده‌ای خواهد داشت؟ من هم به آنها حق میدهم. چرا که کشاورزی در منطقه ما حرف اول را می‌زند. اما بخشی از این نگرانی‌ها از بحث انحرافی مطرح شده از سوی برخی افراد در خصوص انتقال آب سد به اراضی دیگر شهرستان‌ها نشأت می‌گیرد. حدود 500 هکتار از اراضی و باغات روستاهای پایین دست سد از قدیم الایام از این رودخانه حق آبه دارند که در پایاب سد برداشت خواهند کرد و نمی‌توان با احداث سد، این حق را از آنها گرفت. اخیراً برخی با اشاره به این موضوع، بحث انحرافی انتقال آب سد به اراضی دیگر شهرستان‌ها را پیش کشیده‌اند، در حالی که چنین حرفی صحت ندارد و اقدامات انجام گرفته در حقیقت در راستای تامین حق آبه همان 500 هکتار مذکور در روستاهای پایین دست بوده است.
از سخنان شما چنین برمی‌آید که سهم اراضی کشاورزی خاروانا و روستاهای همجوار از سد حاجیلار محفوظ است، در حالی که مردم و معتمدین چیز دیگری می‌گویند؟
10 میلیون مترمکعب تخصیص یافته برای بخش کشاورزی برای اراضی بالادست سد در نظر قرار گرفته است و اراضی خاروانا، لیلاب، ملک قضات و دستجرد و... را شامل می‌شود، البته به شرطی که توجیه اقتصادی داشته باشد. چون مشاور قبلی توجیه اقتصادی آن را تایید نکرده است، برای اطمینان بیشتر اهالی و کشاورزان بخش، یک مشاور جدید که اصالتا هم از اهالی بخش خارواناست، انتخاب شده تا موضوع را مجددا مطالعه کند. چنانچه نتایج مطالعات حتی نسبتاً مثبت باشد برای 10 میلیون مترمکعب برنامه‌ریزی می‌کنیم. و اگر بیش از سهم تخصیص یافته، آب نیاز باشد از سهم بخش صنعت کسر و به بخش کشاورزی اضافه خواهد شد. در صورت مثبت بودن نتایج مطالعات، قول میدهم 50 درصد هزینه‌های شبکه انتقال آب به اراضی کشاورزی را به شخصه از بخش‌های دولتی و غیردولتی تامین کنم. اهالی بخش خاروانا مطمئن باشند بغیر از آب تخصیصی سونگون و آب شرب روستاهای واقع در مسیر که احداث سد را توجیه‌پذیر کرده و در مجموع حدود 10 میلیون مترمکعب می‌باشد، مابقی آب سد متعلق به آنهاست، خواه در بخش کشاورزی استفاده شود و خواه در بخش صنعت.
در کل سهم آب بخش‌ها و پروژه‌های در دست اجرا از سد حاجیلار چقدر است؟
حدود 10 میلیون مترمکعب سهم مجتمع مس سونگون و آب شرب روستاهای واقع در مسیر انتقال آب به سونگون است. 10میلیون مترمکعب نیز به بخش کشاورزی اختصاص یافته است. علاوه بر اینها، 15 میلیون و 500 هزار مترمکعب دیگر برای مجتمع پتروشیمی خاروانا در نظر گرفته شده و مابقی آب سد که حدود 20 الی 25 میلیون مترمکعب خواهد بود اگر توجیه اقتصادی داشته باشد در بخش کشاورزی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در غیر اینصورت وجود این میزان آب با توجه به اینکه پست برق 400 کیلوولت در خاروانا در حال اجراست و خط انتقال گاز ارمنستان با 15 میلیون مترمکعب ظرفیت مازاد بر نیاز از این منطقه می‌گذرد، می‌تواند زمینه را برای استقرار صنایع دیگر مانند صنایع فولادی که به آب بیشتری نیاز دارند، فراهم کند.
یکی از پتانسیل‌های مهم شهرستان ورزقان، به حوزه گردشگری مربوط می‌شود. اما متاسفانه در این حوزه تاکنون هیچگونه سرمایه‌گذاری صورت نگرفته است؟
به جرأت می‌توان گفت، ظرفیت و پتانسیل‌های بالقوه‌ای که شهرستان ورزقان به جهت گردشگری و اکوتوریسم، قدمت تاریخی، جذابیت‌های موجود در بافت‌های فرهنگی و روستایی و نیز چهره‌ها و شخصیت‌های نام‌آور تاریخی دارد در سطح استان منحصربفرد است، اما بدلیل عدم معرفی و نبود تبلیغات کافی، این ظرفیت‌ها گمنام مانده‌اند. دلیل اصلی به فعلیت نرسیدن پتانسیل‌های گردشگری شهرستان به نبود راه ارتباطی مناسب برمی‌گردد. وضعیت راه‌های ارتباطی شهرستان ورزقان حتی راه اصلی آن که از ورزقان به طرف خاروانا و نوردوز و یا از طریق ارزیل به تبریز و مرند متصل می‌شود، بحدی بی‌کیفیت و ناامن است که گردشگران و میهمانان برای حضور در دفعات بعدی احتیاط می‌کنند. انشاا... با اتمام بزرگراه خواجه _ ورزقان_ خاروانا _ نوردوز و نیز تکمیل بزرگراه جلفا- نوردوز، حلقه گردشگری منحصربفردی در استان ایجاد و گردشگری شهرستان ورزقان جان خواهد گرفت.
در ماه‌های نخست سال، طرح مسیر گردشگری قلعه جوشون تا قلعه بابک مطرح شد که بخشی از آن در محدوده شهرستان ورزقان قرار داشت، این طرح به کجا رسیده است؟
سالجاری در سرجمع بودجه، اعتباری در اختیار نمایندگان قرار گرفته بود که در استان ما هر نماینده می‌توانست از محل این اعتبار پروژه‌هایی در حدود 60 میلیارد ریال تعریف کند. بنده این اعتبار را با توجه به اطمینانی که به ظرفیت بخش گردشگری شهرستان دارم، به این بخش اختصاص داده‌ام. این مبلغ هم اکنون تخصیص یافته و در اختیار اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری استان قرار گرفته است. پیشنهاد داده‌ایم مسیر گردشگری قلعه بابک به قلعه جوشون مورد مطالعه کارشناسان و مشاوران امر قرار گیرد و با قطعه‌بندی مسیر، قطعات با طراحی‌های مدرن و پیشرفته بصورت پکیج برای اجرا و بهره‌برداری به سرمایه‌گذاران واجدشرایط واگذار شوند. این مسیر فوق‌العاده جذاب است و از دل جنگل‌های ارسباران عبور می‌کند. منطقه، اقلیم و آب و هوای متنوعی دارد و قلعه‌های تاریخی و روستاهایی با بافت و فرهنگ‌های متفاوت در مسیر واقع شده‌اند. ممکن است در این مسیر در کنار اقامتگاه‌های مدرن و متنوع، با بهره‌گیری از بافت روستاهای موجود در مسیر اقامتگاه‌های سنتی ساخته شود. برای طی مسیر بین دو قلعه نیز، امکانات نقیله متعدد سنتی و مدرن همچون حیوانات باری، تله‌کابین و موتورهای چهارچرخ پیش‌بینی خواهد شد. در صورتی که این امکانات مهیا شوند، گردشگر می‌تواند بسته به علاقمندی خویش این مسیر را بین یک تا ده روز طی کند.
در آخرین سوال، به یک انتقاد وارد شده بر عملکرد جنابعالی می‌پردازم. برخی از شهروندان عملکرد شما و نماینده مرند و جلفا را در خصوص وعده‌هایی که در رابطه با توسعه محدوده منطقه آزاد ارس داده بودید، مقایسه کرده و می‌گویند چرا بخش خاروانا برخلاف هرزندات و یکانات نتوانست داخل محدوده منطقه آزاد ارس شود؟
در دوره هشتم، اقداماتی در رابطه با الحاق بخشی از اراضی خاروانا به منطقه آزاد ارس آغاز شد. در دوره نهم ناشیگری کرده و مراحل الحاق را در قالب مصوبه مجلس پیگیری کردند، در حالی که الحاق اراضی خاروانا به منطقه آزاد ارس نیاز به مصوبه مجلس نداشت. چرا که در آخرین مصوبه افزایش محدوده منطقه آزاد ارس در مجلس آمده است؛ اگر قرار باشد مناطقی در حاشیه و مرزهای رود ارس به این منطقه الحاق شود، به مصوبه مجلس نیاز نخواهد داشت و مصوبه شورای عالی مناطق آزاد کفایت می‌کند.
در هر حال، بدلیل اینکه طرح الحاق کارشناسی شده نبود و روند آن اصولی طی نشده بود، نهایتا در مجلس رای نیاورد.
این دوره که مجددا موضوع را پیگیری کردیم، گفتند به دلیل مخالفت مجلس، طرح مجدد آن موضوعیت ندارد. واقعیت این است که؛ با توجه به ذهنیت منفی ایجاد شده، شورای عالی مناطق آزاد نمی‌خواهد برخلاف مصوبه مجلس حرکت کند. چرا که این شورا مسایل اساسی و مهم‌تری چون تعریف 8 منطقه آزاد جدید، دارد و نمی‌خواهد به خاطر این موضوع، در تقابل مجلس قرار گیرد و با آن کنتاکت پیدا کند.
از سوی دیگر، مختل شدن وضعیت مالی و درآمدی مناطق آزاد بویژه در بخش تولید در سال‌های اخیر و فشارها و هجمه‌های وارده به مناطق آزاد و حرف و حدیث‌هایی در خصوص تبدیل شدن مناطق آزاد به مبادی قاچاق کالا از دیگر عواملی است که پیگیری موضوع الحاق بخشی از اراضی خاروانا به منطقه آزاد ارس را با مشکل مواجه کرده است.
با این حال بنده از راه‌های دیگر، پیگیر موضوع هستم و اگر فضا اندکی تلطیف شود و روزنه‌ای برای طرح موضوع پیدا شود، قطعا این کار را خواهم کرد.
قاراداغ ( قارا + داغ ) سؤزونده "قارا" رنگ آنلامیندا یوخ بلکه بؤیوک و گئنیش آنلامیندادیر. قاراداغ ماحالی گونئی آزربایجاندا، دوغو آزربایجان ایالتینین قوزئیینده یئر آلان بؤیوک بیر اراضی دیر. قاراداغ قوزئیدن آراز چایینا گونئیدن تبریز شهرینین یاخینلیغینادک، دوغودان اردبیل ایالتینه و باتیدان جولفایا محدود اولور. قارداغ ماحالی اسکی زامانلاردا 18 یئره بؤلونموشدور :